Uprawnienia na szlaki nieznakowane

[Comen]

Jak wygląda kwestia odwiedzania miejsc w Tatrach nieudostępnionych szlakiem znakowanym. Zwłaszcza na Słowacji jest wiele szczytów, przełęczy czy dolin teoretycznie dostępnych bez większych trudności technicznych, ale zamkniętych dla turystów (brak szlaku). Czy można na wycieczkę w takie miejsca uzyskać zgodę TPN czy TANAP-u, ewentualnie jakie wymogi i formalności trzeba spełnić?

[sibi]

Oficjalnie/legalnie - z przewodnikiem za zbójecką kwotę
albo

z regulaminu TPN

5. Taternictwo (sport wspinaczkowy) dozwolone jest na obszarze Parku, poza znakowanymi szlakami na obszarach nie objętych ochroną ścisłą.

6. Ochroną ścisłą objęte są w Tatrach Wysokich stoki i grań Żabiego od dolnego krańca po Żabią Czubę oraz stoki i grań Opalonego Wierchu przez Miedziane po Szpiglasową Przełęcz, grupa Wołoszyna i Koszystej;w Tatrach Zachodnich - grań od Przełęczy Tomanowej po Błyszcz.

7. Organizowanie wypraw i rajdów wysokogórskich dla dużych grup taternickich oraz organizowanie kursów wspinaczkowych i obozów wymaga każdorazowego zezwolenia dyrektora Parku.

8. Zwiedzanie jaskiń nie udostępnionych dla ruchu turystycznego - zarówno w celach turystycznych, jak i badawczych - wymaga pisemnego zezwolenia dyrektora Parku wydanego na podstawie opinii Zakładu Ochrony Przyrody PAN dla wypraw badawczych, opinii sekcji jaskiniowych Klubu Wysokogórskiego PTTK i Akad. Zw. Turyst. - dla wypraw turystycznych, oraz każdorazowo opinii GOPR o dostatecznym przygotowaniu i wyposażeniu wyprawy. Bez pisemnego zezwolenia dyr. Parku dozwolone jest zwiedzanie następujących jaskiń: w Dolinie Kościeliskiej - Jaskinia Mroźna (zwiedzanie z przewodnikiem), Jaskinia Obłazkowa w Raptowickiej Turni (komora wstępna), Jaskinia Mylna w Raptawickiej Turni, Jaskinia Raptawicka w Raptawickiej Turni (komora wstępna), Smocza Jama w Wąwozie Kraków; w Dolinie ku Dziurze - Jaskinia Dziura.

9. Obozowanie i biwakowanie może odbywać się tylko w miejscach wyznaczonych przez dyr. TPN.
____________________________________________________

przepisy TANAP

A. Wyznaczone miejsca do uprawiania taternictwa i alpinizmu narciarskiego:

1. Taternictwo można uprawiać na całym obszarze parku narodowego oprócz następujących miejsc:

a) Masywu Szerokiej Jaworzyńskiej aż po Żabi Jaworowy Wierch, Doliny Rówienek, Doliny Świstowej i górnej części Doliny Białej Wody; południową granicę tego regionu tworzy linia: Żabi Szczyt Wyżny – Ciężki Staw – Kacza Siklawa i Litworowy Staw – Rohatka – ograniczenie nie obejmuje dojścia do Doliny Ciężkiej wzdłuż Ciężkiego Potoku i w rejonie Małego Młynarza od 21 grudnia do 20 marca z zejściem przez Młynarzową Przełęcz.
b) Dolina Kołowa ze wszystkimi przylegającymi kotłami i ścianami, północno-wschodnia część Doliny Jaworowej Czarnej ograniczona od południa Czarnym Potokiem i granią Śnieżnych Turni (ograniczenie nie obejmuje wejścia do Lodowych Dolinek z Doliny Małej Zimnej Wody przez Śnieżną Przełęcz po obejściu Śnieżnych Turni od północy).
c) Tatry Bielskie;
d) Huncowska Kotlinka łącznie z południowo-wschodnią częścią Rakuskiej Czuby;
e) Dolina Sławkowska łącznie z skalnymi Ścianami aż po Granacką Ławkę;
f) Dolina Stwolska ograniczona od północy granią Osterwa – Kończysta a od południa szlakiem turystycznym (Magistrala);
g) Obszar Krywania ze wszystkimi przylegającymi graniami i dolinami: Niewcyrka, Krywańskie Koryto, Szkaradny Żleb, Za Handel, Sucha voda, od północnego wschodu granicę tworzy Grań Hrubego a wschodnią grań Furkotskych vezi i Kozi Grzbiet; (ograniczenie nie obejmuje RAMIENIA Krywania z doliny Niewcyrka od 21 grudnia do 20 marca z zejściem spod ściany przez Furkotną Przełęcz);
h) Wszystkie narodowe rezerwaty przyrody w Tatrach Zachodnich.

2. Wydzielone trasy na uprawianie alpinizmu narciarskiego:

a) W Dolinie Staroleśnej od Schroniska Zbójnickiego przez kocioł Siwych Stawów do Przełęczy Czerwona Ławka, stąd do schroniska Teryego w Dolinie Małej Zimnej Wody i dalej pod Spiską Turniczkę do Baraniej Przełęczy i Doliną Dziką do schroniska nad Zielonym Stawem w Dolinie Kiezmarskiej;
b) W Dolinie Młyynickiej od wodospadu Skok do Soliskowej Przełęczy i tą samą trasą powrót, ewentualnie z przejściem z przełęczy na trasę zjazdową od schroniska na Solisku.
c) W Dolinie Żarskiej – Zawraty i Małe Zawraty. Punktem wypadowym jest schronisko żarskie;
d) Bobrowiecki Wapiennik – Czerwieniec – Babky – Wielka Kopa Koprowa – Siwa Przechyba i z powrotem.
e) Dolina Spalona
f) Trasa zjazdowa Spalena – Dolina Salatyńska.

B. Warunki uprawiania taternictwa.

1. Taternictwo mogą uprawiać osoby zrzeszone w związkach alpinistycznych.
2. Taternicy mogą wchodzić w środowisko wysokogórskie poza siecią szlaków turystycznych i edukacyjnych oraz w czasie ich sezonowego zamknięcia tylko w celu wspinaczkowym na drogi o trudności wyższej niż II, pod warunkiem, że podchodząc pod ścianę wykorzystają najmniej szkodliwą z punktu widzenia ochrony przyrody trasę. Podczas samodzielnych wejść taternicy mogą wykorzystać trasy graniowe od II stopnia trudności w klasyfikacji taternickiej z wyjątkiem odcinków Przełęcz pod Kopą – Jagnięcy Szczyt, Rakuska Czuba – Kieżmarski Szczyt. Drogi taternickie o I i II stopniu trudności można przechodzić tylko latem, gdy jest to konieczne do zejścia a zimą od 21 grudnia do 20 marca w obydwu kierunkach , gdy teren o tym stopniu trudności jest wykorzystywany do szkolenia zimowego.
3. Taternik jest zobowiązany do posiadania przy sobie ważnej legitymacji swojego związku alpinistycznego i do okazania jej w terenie na żądanie pracowników ochrony przyrody i krajobrazu, pracownikom administracji parku narodowego, którzy mają uprawnienia członka Straży Przyrody i członkom Straży Przyrody. W czasie szkolenia początkujących osoba nie posiadająca takiej legitymacji musi być pod opieką instruktora taternictwa.
4. Zabronione jest indywidualne nocowanie poza schroniskami. Dla zorganizowanych grup taterników jest przeznaczone obozowisko na Polanie pod Wysoką w Dolinie Białej Wody, które nie jest publicznie dostępne. Trudniejsze, kilkudniowe przejścia i wyprawy (na przykład zimowe przejście grani głównej) muszą być wcześniej zgłoszone dyrekcji parku narodowego.
5. Przed wyjściem na wspinaczkę taternicy są zobowiązani pozostawić zapis w „Książce wyjść”, gdzie i na jaką drogę idą. W przypadku podania czasu powrotu, jego przekroczenie o więcej niż 6 godzin, traktuje się jako bezpośrednie żądanie pomocy. W przypadku przekroczenia przez zespół wspinaczkowy czasu alarmowego, kierownik zorganizowanej grupy jest zobowiązany wraz z pozostałymi członkami grupy bezzwłocznie zorganizować akcję ratowniczą.
___________________________________________________

Główny problem, który pojawia się przy dyskusjach nad tym regulaminem to co to jest trudność klasy II, czy jest to „nasza II” (w pierwszych tomikach Paryskiego jako „dość trudno”). Jak wiadomo z w/w przepisów na graniach wolno „operować” od trudności II włącznie, jednakowoż zaraz potem podane są dwa włączenia (grań - Jagnięcy – Przełęcz pod Kopą oraz grań - Rakuska Czuba – Kieżmarski Szczyt) . Obie te granie w Przewodniku Paryskiego zostały oznaczone jako I (nieco trudno). Kolejny trop do rozwikłania to porównanie trudności tych samych dróg w przewodniku Paryskiego oraz w przewodniku Arno Puskaša (autor słowacki). Nietrudno zauważyć, że to co u Paryskiego jest I to u Puskaša jest II a to co u Paryskiego jest II to u Puskaša jest III itd. natomiast to co u Paryskiego jest 0+ to u Puskaša jest I.
TANAP może posługiwać się skala Puskaša bo Puskaš w piśmiennictwie tatrzańskim słowackim (również czeskim) zajmuje to miejsce co w Polsce Witold. H. Paryski. Na marginesie można jedynie zauważyć, że bałagan w dziedzinie oceny trudności dróg alpinistycznych jest naprawdę imponujący.

Regulamin TANAP określa również zasady eksploracji Tatr pod opieką przewodnika. Nie wchodząc w szczegóły warto tu podkreślić, że teren, na którym mogą operować przewodnicy z swoimi klientami jest dokładnie ten sam co dozwolony dla taterników czyli podany w punkcie A.1. Mitem jest pogląd, że przewodnik może więcej, np. udać się z klientem do Dol. Niewcyrki. Nie może.