Forum "Turystycznie" - najciekawsze forum turystyczne w sieci! Już od prawie 14 lat!

Relacja: Styczniowe śnieżynki. Ojcowski Park Narodowy (2013)

Byłeś/Byłaś w górach? Pochwal się relacją, zdjęciami, filmem z Twojej wycieczki górskiej, trekkingu.
Regulamin forum
Prosimy o zachowanie następującego schematu w tytule relacji:
Pasmo górskie: dokładny cel wycieczki (data wycieczki)
Przykład:
Beskid Niski: Nieznajowa (15.07.2020)
Awatar użytkownika
Remi
User
Posty: 558
Rejestracja: 21 maja 2013, o 22:41
Lokalizacja: Bielsko Biała

[Pogórza] Styczniowe śnieżynki. Ojcowki Park Narodowy (2013)

Post autor: Remi » 6 cze 2013, o 12:39

Część druga – styczniowa.

Przeżywszy koniec świata, w 2013r. udało mi się znów zawitać do Ojcowa. W końcu conieco zostało do przejścia. Regiony ładne, ludzi prawie w ogóle (tzn. w grudniu, bo wypad styczniowy tego nie przypominał).
Wyruszamy w sobotę rano (tzn. koło 10 :) ). Idziemy na północ czerwonym szlakiem. Tym razem lepiej = cieplej ubrana, obiecuje sobie, że nie dam się zimnu. :)
Szlak zaczyna się obok „obiektu” – reliktu, który chyba jest coraz rzadszym widokiem na wsiach.
Obrazek

Po kilkunastu metrach ścieżka pnie się do góry, coraz stromiej, zmieniając się później w śnieżne schody. A raczej schody, które musimy znaleźć
Tym razem mam swój aparat, to mogę trochę pospstrykać :) Postanawiam sprawdzić rakiety…
Zima na całego się rozhulała. Tworząc zaspy, zamiecie, ale tez cudne krajobrazy.

Obrazek
Przedzieramy się miedzy świerkami jak zdobywcy, odkrywcy nowych miejsc :) cały czas czerwonym szlakiem.
Przechodzimy pod zwalonym drzewem i dochodzimy do szosy.
Zima przyszła. Zima wkoło. Nawet ja mam swoją prywatna „zimę”, co zmusza nas na spacer do Skały do apteki… przy okazji mój towarzysz zagląda do piekarni i kupuje na dalszą wędrówkę przekąski. :)
Wracamy do Ojcowa i odnajdujemy nasz szlak. Pojawiają się przed nami z dużymi plecakami turyści(pierwsi tego dnia piechurzy), podążamy za nimi. Zastanawiamy się czy udają się w tym samym kierunku co my… szlak z asfaltu wchodzi znów ostro pod górę. Piechurzy z plecaki rezygnują z podejścia i chyba zamierzają iść cały czas szosą. My napieramy pod górę. Warto było dla takiego widoku pomęczyć się trochę
Obrazek

Nie wybierałam się nigdzie w zimie, ale powoli zaczynam się przekonywać także do tej pory roku. Pomogły mi w tym tez biegówki :)
Widoki naprawdę mnie zachwycają, zwłaszcza nie ubrana na „cebulkę” mogę śmiało iść(a cebulę jak wiedzą niektórzy lubimy na szlakach :) )

Po wyjściu z lasu wychodzimy na wielką polanę. Mój towarzysz mówi, że idąc pierwsza wyglądam jak jakiś polarnik, który przemierza lodowiec. :)

Obrazek

Robimy kilka fotek i idziemy dalej. Cały czas jestem pod wrażeniem. Co jakiś czas robię zdjęcia, potem zakładam rękawice, żeby ogrzać palce i potem znów pstrykam
Po jakimś czasie dochodzimy do Zamku w Pieskowej Skale.

Wchodzimy na dziedziniec, pod chodzimy do tarasu i widzimy w dole znajomych turystów, którzy szli przed nami i dopiero teraz dochodzą do Pieskowej Skały. Podziwiamy widoki i idziemy do wnętrz Zamku.
Jak już mam taką okazję postanawiam zwiedzić Zamek. Mój towarzysz postanawia poczekać. A ja udaje się na komnaty :mrgreen:
Po zwiedzaniu idziemy na herbatkę „z prądem” ;) i powoli ruszamy w drogę powrotną do Ojcowa.
Kilka zdjęć przy znanej Maczudze ;) i idziemy żółtym szlakiem.
Idziemy krok za krokiem powolutku, wychodzimy na wielkie pola. Wiatr wieje niemiłosiernie, postanawiam ubrać rakiety i iśc pierwsza. Może nie będziemy się tak zapadać. Widoki cudne, ale zimny wiatr tak mocno wieje, że tylko kilka zdjęć robię i idziemy.
Obrazek

Towarzysz wędrówki postanawia uwiecznić szron na moich włosach :mregreen: Trochę za zimno nam i rezygnujemy z pójścia w dolinę Sąspowską.
Idziemy drogą i już w Ojcowie słyszymy w oddali dzwonki. „Kulig?” – myślę. I zza zakrętu pojawiają się sanie, a wcześniej goście weselni w przybranych samochodach.
Ech, zimową porą ślub i wesele…
Niedzielnego poranka wstajemy w miarę możliwości po sobotnich wojażach i postanawiamy jeszcze krótką trasę zrobić.
Zielonym szlakiem kierujemy się na południe. Pogoda dopisuje, więc idziemy podziwiając zimowe widoki.
Obrazek
Zielonym szlakiem wychodzimy w stronę jaskini Ciemnej. Widoki niesamowite. Jeszcze bardziej zaskakujące było to co zobaczyliśmy przed wejściem do jaskini.
Obrazek
Idziemy dalej napotykając na szlaku na ruiny grodziska Okopy. Z punktów widokowych możemy podziwiać wspaniałe krajobrazy. Schodzimy z zielonego szlaku na żółty, którym kierujemy się do Bramy Krakowskiej. Stąd niebieskim idziemy w kierunku Jaskini Łokietka. Idziemy w przeciwnym kierunku niż w grudniu. Ludzi trochę więcej, pogoda dopisuje, znów sanie z turystami (albo gośćmi z wczorajszego wesela ). Powoli żegnamy się z Ojcowem. Mam cichą nadzieję , że jeszcze tu wrócę.

Abderyta
User
Posty: 851
Rejestracja: 10 paź 2010, o 16:51
Lokalizacja: GieKSogród/Jaskółcze Gniazdo

Re: Styczniowe śnieżynki. Ojcowki Park Narodowy (2013)

Post autor: Abderyta » 30 wrz 2013, o 21:35

Zdjątka ładne, niemniej wraz z Panią Mousie uwielbiamy Łojców porą wiosenno-letnią. Pewne sierpniowe amcianie śniadania na balkonie w temperaturze ok. 23 stopni znajduje się na pierwszym miejscu w moim prywatnym, bezsensownym rankingu "Dze best brekfest ewer".
"Oryginalność jest jedyną rzeczą, której użyteczności nie mogą pojąć nieoryginalne umysły” <John Stuart Mill, "O wolności">

ODPOWIEDZ